سلام به دوستدار خودم!
در مورد اولين مطلبت، بايد عرض کنم که ديد شما جالب است
اما ديد بنده اين است که اگر مانند آينه(شيشه اي که فقير نيست و نقره دارد)باشم، ديگر احترام خودمان را بيش از ديگران داريم و بفرموده معصومين عليهم السلام،هر کس براي خودش ارزش و احترام قائل باشد براي ديگران هم هست.
پس من از بين اين دو شيشه آينه را انتخاب ميکنم. تا ابتدا خودم را ببينم و بشناسم، و سپس درون جامعه بروم و با ديگران تعامل کنم
اينجوري خدا رو هم بيشتر خوش مياد
