« می گفت رفتم سرکار خواهرم که مسئول دفتر رئیس یه شرکت بود . قرار بود باهم بریم بیرون برای خرید . وقتی رسیدم یه کم زود بود ویه گوشه نشستم و منتظرشدم تا کارش تموم بشه . خواهرم بخاطر کارش با خیلی ها سرکار داشت و دیدم با وجود خستگی اما با مردم با مهربونی برخورد می کرد . برام خیلی جالب بود. به هر حال کارش تموم شد و اومدیم بیرون . یکبار تو خرید با یه عابری که در حال عبور بود برخورد کرد
غریبه گفت :: ببخشید ! معذرت میخوام …
- من هم معذرت میخوام.دقت نکردم …
کمی بعد از آنروز، در یک غروب وقتی خواهرم مشغول پختن شام بود. دخترش خیلی آروم ایستاده بود انگار منتظر بود تا کار مادرش تموم بشه و چیزی بهش بگه اما همینکه مادرش برگشت به او خوردو تقریبا انداختش زمین ولی بدون کمترین توجهی با اخم به او گفت: "اه ! ازسرراه برو کنار" قلب کوچیکش شکست و رفت !»
عجیبه گاهی برخی از ما در دنیای بیرون از منزل وقتی با یک غریبه برخورد میکنیم، آداب معمول را رعایت میکنیم اما با بچه ای که دوستش داریم بد رفتار میکنیم
گاهی برخی ازما خود را عجیب وقف کار میکنیم و به خانواده مان آنطور که باید اهمیت نمی دهیمو یا اینکه دیگه حوصله خانواده رو نداریم !بدون اینکه توجه کنیم اگر فردا از این دنیا برویم شرکت یا موسسه ای که در آن کار میکنیم به آسانی در ظرف یک روز برای ما جانشین جدیدی می آورد اما خانواده ای که به جا میگذاریم تا آخر عمر فقدان ما را احساس خواهد کرد.
واقعا چه سرمایه ی ناعاقلانه ای!
پس همانطور که لازم است در جامعه و زندگی اجتماعی خود به خوبی و با محبت و گدشت و فداکاری رفتار کنیم همانطور هم در منزل خانواده ما به محبت ما احتیاج دارن .
